Páll Óskar, ég og gamlir gemsar!

Páll Óskar er bara yndislegur og frábær skilaboð sem hann sendir okkur og komandi kynslóð. Ég get nú ekki neitað því að ég varð pínu stolt innra með mér þegar Páll Óskar var að dásama gamla gsm símann sinn. Síminn hans er 12 ára gamall og alveg eins og minn ... gamall Nokia 5031 ef ég man rétt  

Ég hef haft það sem mottó að kaupa mér aldrei nýjan gsm enda aldrei gert það.  Ég hef verið svo lánsöm að vera gefnir gamlir farsímar, sem öðrum hefur þótt tími til kominn að skipta út fyrir nýja. Þeir hafa dugað mér vel þó einn hafi endað lífdaga sína með því að drukkna í appelsínusafa (Það var Simens farsími). Motorola farsíminn (leit út eins og fjarskiptastöð miðað við farsímana í dag) var orðinn ansi lúinn og farin að bila. Nokia símann hef ég átt lengst eða í 5 ár. Hef einu sinni keypt nýja rafhlöðu í hann.

Ég hef haft svoldið gaman af því að fylgjast með viðbrögðum fólks þegar það sér þennan gamla síma. Mörgum finnst þetta vera ferlega lummó og hallærislegt. Dætur einnar vinkonu minnar höfðu á orði hvað síminn minn væri klunnalegur og gamall. Mér fannst oft að fólki þætti ég nokkuð sérlunda varðandi þetta gsm mottó mitt. En þá birtist Páll Óskar og er bara jafnsérlunda og ég.

Ætli ég þyki þá ekki nokkuð KÚL í dag? 

 

Það er víst ábyggilegt að okkur veitir ekki af að endurvekja gamlar dyggðir eins og sparnað og nýtni. Ekki er nú verra ef það kemst í tísku!

Styrkjandi og sefandi ...

Eftirfarandi þula eða hugleiðsla hefur oft auðveldað mér að vera í miðjunni minni og í núinu. Sérstaklega þegar reynir á sjálfsstyrkinn eins og á þessum umbyltingartímum. Langar að deila henni með fleirum með von um að einhverjir finni styrk í því.

Þó að útlitið sé svart um þessar mundir hef ég bjargfasta trú á því að þessar umbreytingar eigi eftir að verða til góðs þegar til lengri tíma er litið.

Saga mannkyns og náttúrunnar sýnir að með ákveðnu millibili hafa alltaf  komið tímabil uppstokkunar og endurnýjunar. Þetta á eftir að líða hjá líka og allir verða reynslunni ríkari og vonandi skynsamari, hjálpsamari og nægjusamri.

 

 

 

Ég elska sjálfa mig

og þess vegna lifi ég algörlega fyrir líðandi stund

og nýt hvers góðs andartaks

í vissu þess að framtíð mín er björt, gleðirík og örugg.

Því að ég er barn alheimsins 

og alheimurinn ber ástríka umhyggju fyrir mér

nú og um alla framtíð.

 

Í veröld minni er allt af hinu góða.

 

Tangó á Kaffi Tár

Við hjónin ákváðum að láta loksins verða af því að prufa tangó. Fréttum að það væri kennsla fyrir byrjendur frá kl. 20,00 til 21,00 á Kaffi Tár á laugarveginum (móti Sólon) á miðvikudagskvöldum. Síðan er dansað frjálst frá 21 - 23.

 

Það var rosalega gaman að prufa þetta. Þetta er á við bestu hjónameðferð!  Mikil ögrun fyrir mig því karlmaðurinn á algjörlega að stjórna og konan þarf að einbeita sér og finna hreyfingar hans til að vita hvaða skref á að taka næst. Þetta er ekki eins og í þessum hefðbundu dönsum þar sem þú veist hvert næsta skref á að vera. Þetta er meira flæði og tilfinning. Alveg brilljant.

Ég átti erfitt með þetta fyrst en skildi þetta þegar konan átti að prufa að dansa með lokuð augu - þá kom tilfinningin!

 

Mæli hiklaust með þessu. Við ætlum allavega aftur næsta miðvikudagsköld.

Yndislegi Mosfellsbær

Við hjónin erum alsæl með nýja heimilið og Mosfellsbæ. Það er yndislegt umhverfi hér og rólegt og allt í þægilegum takti. Fólkið elskulegt og hlýlegt. Áherslurnar hér eru okkur að skapi. Sem dæmi eru hér fjöldinn allur af göngu-, hjóla- og reiðleiðum, mikill gróður og fjöldi tráa. Mosfellsbæingar eru metnaðarfullir í garðumhirðu því hér er hver garðurinn öðrum flottari!

Mér finnst líka frábært að þetta er eina bæjarfélagið sem ég veit um sem hefur reiðleiðir innan bæjarins fram hjá leikvöllum og nálægt göngustígum.  Sniðugt að hafa möguleika á að allir geti verið saman í sátt og samlyndi. Akureyringar ættu að taka Mosfellsbæ til fyrirmyndar og taka upp þetta reiðleiðafyrirkomulag í stað þess að fækka reiðleiðum í hvert sinn sem nýtt hverfi skýtur upp kollinum eða önnur starfsemi þrengir að hestamönnum.

Fagmennskan á Reykjalundi er alveg til fyrirmyndar og loksins er ég að vinna á deild þar sem hjúkrunarfræðingarnir eru frumkvöðlar allir sem einn og alltaf að bæta þjónustuna enn frekar. Hér er engin stöðnun og mikill metnaður við lýði. Ég á eftir að læra heilmikið af þeim stöllum mínum sem eru að vinna vinnuna eins og mig hefur alltaf dreymt um að starfa .... og bingó, loksins komin í hópinn! 

Yndislegt fólk í kring um mig

Það er sko í nógu að snúast þessa dagana. Búin að skila rannsóknaráætluninni sem tók örugglega þrefalt lengri tíma en hefði mátt áætla vegna tregðu heilasellanna í öllu stressinu.

Við bættist að flutningurinn fyrir Jónas með hestaflutningabílnum seinkaði fram yfir helgi. Nú voru góð ráð dýr því búið var að gera ráð fyrir klárnum í göngur í Blöndudal eða að Hveravöllum á sunnudegi. Ég bý hvorki svo vel að eiga hestakerru né bíl með dráttarkrók. Notaði mest allan föstudaginn í að hringja og athuga hvort einhver gæti ferjað Jónas vestur en engin var ferðin. Það kostar litlar 27.000 kr. að leiga jeppa með krók fyrir einn dag svo það var ekki í myndinni.

Nú varð að upphugsa hver gæti hugsanlega séð af bíl og kerru! Það varð úr að ég áræddi að hringja í fyrrverandi vinnuveitanda sem hafði einhverntímann boðið mér jeppann sinn ef ég þyrfti.  Hann er einmitt sú týpa sem auðvelt er að spyrja um slíkt því hann er ekki hræddur við að segja bara nei ef svo ber undir. Alveg yndisleg manneskja og frábær yfirmaður. Hann lánaði jeppann eins og ekkert væri og hestakerruna fékk ég frá eiganda hesthússins sem Jónas var í í vetur. Allt að ganga upp.

Mjög kær vinkona mín sem var á næturvöktum um helgina eins og ég, bauðst samt til að koma með mér. Við keyrðum með hestinn vestur og gátum blaðrað saman alla leiðina og haft bara gaman af. Jeppin (Toyota Landcruser) og kerran virkuðu vel saman og þetta var ekkert mál.

Náðum svo rétt að renna til baka á Akureyri til að komast í vinnu kl. 23.00 eftir þvott á bíl og kerru.

Ég er afskaplega þakklát fyrir allt það góða fólk sem í kringum mig er og sérstaklega fyrir dygga og trúa vini mína sem hafa staðið þétt við bakið á mér. Veit að ég á eftir að sakna þeirra sárt þegar ég verð flutt suður.

Frétti í dag að Jónas stæði sig vel í göngunum og það væri almenn ánægja með hann. Hann er stór og öflugur klár, 1.53 cm á hæð á stöng!  Hann fær að vera í sveitasælunni í vetur og kannski líka næsta sumar.

Skrifa næst þegar ég verð kominn suður í Mosfellsbæinn.

Skipulaginu ábótavant á Reycup mótinu

"Skipulagið á þessu móti var bara hrunið ... þeir þola ekki allt þetta magn af fólki" sagði 13 ára sonur minn sem tók þátt í mótinu með liði sínu KA 2.

Ég verð að taka undir hans orð því hans lið fékk að kenna á skipulaginu sem setti blett á annars gott mót. 78 lið voru að keppa og þurftu sum liðin að keppa á völlum á ýmsum stöðum í Reykjavík eins Fram vellinum og Gróttu vellinum. Þetta var fjögurra daga mót og voru liðin að spila einn til tvo leiki á dag. Okkar lið voru óánægð með tímasetningu leikjanna því fyrsta daginn byrjaði fyrsti leikur kl. 9 (eftir ferðalag að norðan kvöldið áður) og næstu 3 daga byrjuðu leikirnir kl. 8. Þetta þýddi að þeir þurftu að vakna ekki seinna en 6.30 á morgnanna óháð því hvort það hafi verið sundlaugarpartý kvöldinu áður eða lokahófsball með Jónsa í svörtum fötum. Síðan höfðu þeir lítið fyrir stafni eftir einn leik að morgni.

Til að kóróna hlutina var leikjaskipulaginu breytt kl. 22.05 í gærkvöldi úr því að strákarnir ættu leik kl. 10 morguninn eftir í kl. 8 !!!  og það út á Gróttu vellinum. Ætlast var til að þeir gengju niður í Laugardal (15-25 mín ganga) til að taka rútu kl. 7.20 út á gróttu. Fallist var á að sækja þá í skólann sem og lið Víkinga. Mætt var á rútu fyrir 20 manns svo bæði liðin komust ekki með í einni ferð. Mjög gáfulegt! Þetta olli töfum og mætti KA liðið ekki fyrir en kl. 8 á völlin í stað 7.30 sem er eðlilegur tími til að hægt sé að hita upp í 30 mín. Jægja ekki nóg með það heldur þurftu bæði liðin að bíða í 90 mín eftir að leik lauk eftir rútu til að ná í þá. Samt kom stór rúta með annað lið á svæðið en keyrði tóm í burtu

Þetta er nú alveg með ólíkindum. Strákarnir komu upp í skóla kl. 11 og áttu þá að mæta á næsta leik kl. 11.30, sársvangir og eftir að pakka dótinu sínu saman fyrir heimferðina.

Þeir tóku þessu öllu með jafnaðargeði þar til í lokaleiknum eins og kemur fram í fyrri færslunni.

Við mæðginin skorum á stjórnendur Reycup að endurskoða skipulagið og kannski setja takmörk á fjölda þátttakenda þar sem ljóst virðist að hann hafi verið of mikill til að viðunandi sé.

Held að heillavænna sé að minnka áherslurnar á ytri flottheit og hafa grunnatriðin í lagi.

Loksins staðhæfir trúverðugur maður um tilvist geimvera

Því skyldum við ætla að við homo sapiens séum einu geimverurnar í alheiminum!

Mér hefur alltaf fundist síðan ég var barn að það væru til verur sem væru mun þróaðri en við, hvort sem þær kysu að sína sig fyrir okkur eða ekki.

Ef ég væri geimvera giska ég á að upprunastjarnan væri Síríus!!! ha ha

„Það eru til geimverur"

Viðtal við hnakkasmið um það hvernig hnakkar passa misjöfnum hestum

Bendi á þessa heimasíðu. Fagleg umfjöllun um gerð hnakka og hvað þarf að huga að til að vernda bak hestsins.

 

 http://www.hestakaup.com/content/view/59/97/

Svona þyrftum við öll að LIFA lífinu

Yndislegt viðtal og svei mér ef þetta er ekki akkúrat málið!

Er ekki alltaf verið að benda okkur á það að lifa hvern dag eins og hann væri sá síðasti. Það virðist því miður þrautinni þyngra og oft virðist mér að fólk nái ekki þessari list fyrr en í óefni er komið eða það hefur lent í miklum þrautum sem hefur kennt því hvað lífið er dýrmætt og hvernig á að njóta þess til fullnustu.

Vona að mér takist þetta betur með hverjum degi sem líður og þetta viðtal við Árna var mér mikil hvatning. Kannski valdi ég að fara út í geðhjúkrun á sínum tíma til að þjálfast meira í listinni að lifa lifandi en það starf er gefandi og lærdómsríkt.  Ég læri mjög mikið af öðrum hvernig þeir takast á við lífsins þrautir og reyni að halda því til haga og vonandi miðla því til annarra sem geta nýtt sér þá þekkingu á sinni lífsgöngu. 

Vil ennfremur taka undir orð Árna um elliheimilin okkar og finnst að þeir sem stýra þeim ættu að taka orð hans sem áskorun um að gera breytingar á. Fólk missir svo mikið niður lífsþróttinn þegar það hefur ekki lengur ákveðin hlutverk. Veit að það hefur oft reynst erfitt að virkja fólk á elliheimilum þrátt fyrir góðar aðstæður og vilja en fólkið vill oft ekki breytingar og afþakkar að taka þátt.

Best er líklega að skapa þessar aðstæður, eins og Árni er að gera, fyrir fólk sem býr við góða heilsu og hjálpa því þannig til að finna sér ný hlutverk sem samræmast aldursskeiði þess og það getur þá viðhaldið þó að heilsan byrji að versna eitthvað. Þá er búið að mynda félagsleg tengsl og efla sköpunargáfuna og opna augu fólksins fyrir því að lífið heldur alltaf áfram að koma með nýja möguleika. Sjáið bara hana Freyju sem gaf út bókina Postulín. Hún er gott dæmi um einstakling sem horfir á möguleika sína og gerir það besta úr því sem lífið færir henni.

Eftir þessa færslu ætti ég sjálf að koma mér út úr fýlunni sem ég er í og leggja mig fram um að sættast við bóndann. Hver veit nema þetta sé minn síðasti dagur!

Live, laugh and love

Uppreisn ellinnar

Framhaldskönnun á uppáhaldsnáttúruperlum Íslands

Langaði að gera framhaldskönnun á því hvað lesendur telja vera það sem stendur upp úr í íslenskri náttúru og ferðamennsku.

Helst langar mig að fá fram þær náttúruperlur sem flokkast ekki undir þessa hefðbundnu ferðamannastaði.